Dlaczego mieszkania w starych kamienicach słono kosztują?

Dlaczego mieszkania w przedwojennych kamienicach są droższe od lokali budowanych po wojnie, nawet z takich materiałów jak pełna cegła?

Przyczyn takiego stanu rzeczy jest kilka: po pierwsze, przedwojenne kamienice zazwyczaj zlokalizowane są w centrach miast, a więc w dzielnicach najbardziej poszukiwanych i – co za tym idzie – wysoko cenionych. Nie jest to jednak regułą – podczas II wojny światowej obrócone w ruinę zostały stare centra wielu polskich miast, które później zabudowywano na nowo. Po drugie, przedwojenne kamienice miały znacznie większe mieszkania, często przekraczające 100 – 120 m kw. powierzchni; lokale te były też bardzo wysokie – sufit był w nich zawieszony na wysokości co najmniej 4 metrów. Po wojnie mieszkania budowano już znacznie niższe i mniejsze – władza ludowa chciała jak najszybciej zaspokoić wynikający z zniszczeń wojennych ogromny deficyt mieszkań. Z resztą mieszkania w ocalałych przedwojennych kamienicach też dzielono na kilka mniejszych lokali – na przykład w jednej z kamienic przy ulicy Śniegockiej w Warszawie można znaleźć kawalerkę z łazienką o całkowitej powierzchni 11 m kw. (!), utworzoną ze spiżarni wielkiego, 110-metrowego lokalu (podzielonego w sumie na 3 osobne mieszkania). Po trzecie przedwojenne kamienice, zwłaszcza w „lepszych” dzielnicach były często projektowane przez uznanych architektów i efektownie wykańczane (zdobione frontony, rzeźbione bramy, żeliwne balustrady i poręcze na schodach itp.). Takich kamienic z „duszą i klimatem” ocalało stosunkowo niewiele, dlatego szczególnie upodobały je sobie osoby najzamożniejsze oraz kancelarie prawne i notariusze.